സ്ലേറ്റില്‍ കുത്തികുറിച്ചു
അക്ഷരങ്ങള്‍ കവിതയാക്കുന്ന അന്നേ
കറുപ്പ് എന്‍റെ കൂട്ടുകാരനായിരുന്നു.
വെയിലിനെ കുളിപ്പിച്ച്
മഴ യാത്രയാകുമ്പോയുണ്ടായ
മഴവില്ല്
എത്ര തവണ
മനസ്സില്‍ വന്നു കറങ്ങിയതാ
പക്ഷെ
എത്ര കറങ്ങിയിട്ടും കറുപ്പ്
അതുപ്പോഴുമെന്നെ
വേട്ടയാടുന്നു...
ഒരു മുസ്ലിം ഉമ്മയുടെ
ഗര്‍ഭ പാത്രത്തില്‍ പുഷ്പിച്ചതിനാല്‍
ഞാനരു മുസല്‍മാന്‍
നീയോ .....?
തീ നാളങ്ങള്‍ എന്നോട്പറഞ്ഞതാണ്‌
മണ്ണിലെ പുഴുക്കളും എന്നോട്പറഞ്ഞതാണ്‌
മനുഷെയ ശവത്തിനു ഒരേ സ്വാധാണന്നു.
സൌഹൃതതിന്റെ പൊട്ടിചിരിയില്ലാത്ത
കണ്ണിന്‍റെ ഒളിത്താവളങ്ങളില്‍
പുകഞ്ഞുപൊന്തുന്ന ഈ
വര്‍ഗീയത പിന്നെ ആര്‍ക്കുവേണ്ടി...?
സമയത്തി്ന്‍റെയും
ദിവസത്തിന്‍റെയും
വര്ഷത്തിന്‍റെയും
വേഗത കാണുമ്പോള്‍ തോന്നും
ഇനി ഭൂമിയിലേക്ക്‌
വരാനുള്ളവരെ വേഗം പറഞ്ഞയച്ചു
ലോകം അവസാനിപ്പിക്കാന്‍
ദൈവം പദ്ധതിയിട്ടിട്ടുണ്ടന്നു....
ഉണരുംവരെ അറിയില്ലത്
കണ്ടത് സ്വപ്നമാണന്നു...
ചുളിവുകള്‍ മുഖത്ത്
വീഴുംവരെ അറിയില്ലത്
ജീവിതം തിരാറായെനന്...
തിരക്കാണത്രേ,
ഇനി സ്വര്‍ഗത്തിലെ വിസിറെറഴ്സ് ഗാലെറിയില്‍
വെച്ചു കാണുംബോയും
പറയരുതേ
ഞാന്‍ ബിസിയാണന്നു .....
നീ
മഴയായി പൊഴിയുമ്പോള്‍
ഞാനൊരു കുടയായി നിവര്‍ന്നു
നിന്നെ മറക്കും
നീ
കൂട്ടുകൂടനായി വരുമ്പോള്‍
ഞാനൊരു മൂങ്ങയെപോലെ
തപസ്സിരിക്കും
നീ
എന്നെ തലോടനായി
കൈകള്‍ നീട്ടിയാല്‍
ഞാനൊരു പ്രതിമപോല്‍
ചിന്തനായിട്ടു നില്‍ക്കും
എനിക്കറിയാം
നിന്നിലലിഞ്ഞാല്‍
പ്രണയജ്വരം എന്നെ
മെഴുകിതിരിയാക്കി ഉരിക്കി കളയുമെന്ന് ....
